Stress
Hoe vaak hoor ik (Jose Marie) mezelf niet zeggen tegen cliënten, en tegen wie het maar wil horen, dat stress een boosdoener kan zijn van vele (overgangs)klachten. Daarmee zeg ik meestal iets wat bijna iedereen wel weet en wat heeft men daar dan eigenlijk aan?
Zoiets gebeurde me laatst ook tijdens een bezoekje aan mijn moeder. Ik trof daar mijn zus met haar vriendin. Mijn zus had al eens eerder aangegeven dat ze eens op consult wilde komen met deze vriendin. Gewoon om eens te horen hoe de overgang nu precies werkt en of ze tips en trucs konden krijgen waarmee ze deze periode wat aangenamer konden laten verlopen.
Dit consult was er nooit van gekomen, vooral omdat Velp een eind weg ligt van de kust. Nu we elkaar zo even troffen tijdens een bezoekje hadden we het toch kort even over de overgang. Natuurlijk kwam ook stress aan de orde, wie heeft daar immers geen last van?
De vriendin vertelde me het volgende. Zij is juf en staat voor de klas. Veel moeders weten vast wel uit ervaring dat als je kind net naar de basisschool gaat, dit een ingrijpende fase in een kleuterleven is. Van de juffrouw horen de ouders dat het kind het fantastisch doet op school. Vaak echter gaan kinderen zich dan thuis onmogelijk gedragen. De juf zegt dan meestal dat het erbij hoort en dat het vanzelf weer overgaat.
Toen de vriendin echter zelf een kleuter had die het fantastisch deed op school, maar zich thuis onmogelijk gedroeg, ging ook zij naar de juf. Zij kreeg als antwoord dat het erbij hoorde en dat het vanzelf over zou gaan. Ze baalde van het antwoord, en dacht: wat heb ik nou aan zo’n antwoord..
Datzelfde gevoel kreeg ze nu van mijn antwoord dat stress een behoorlijke invloed heeft op overgangsklachten: wat heb ik aan zo’n antwoord?
Daarmee legde zij wel de vinger op de zere plek. Vaak weet je wel waar je klachten vandaan komen, maar om daar alles mee af te doen, daar heb je zeker niets aan.
Het gaat er om dat je inziet waarom stress klachten geeft, waar het vandaan komt, hoe je ermee om gaat en hoe je het zou kunnen verminderen. En daarvoor kan je professionele hulp zoeken.
Tegen de vriendin zei ik daarom ten slotte: kom eens op consult, dat is een betere plek om dit soort dingen te bespreken dan bij mijn moeder op de koffie.